درفراسوی مرزهای تن ات ترادوست می دارم.
آینه وشب پره های مشتاق رابه من بده
روشنی وشراب را
آسمان بلندوکمان گشاده پل
پرنده هاوقوس وقزح رابه من بده
وراه آخرین را
درپرده ای که میزنی مکرر کن
درفراسوی مرزهای تنم
ترادوست می دارم

درآن دوردست بعید
که رسالت اندامها پایان می پذیرد
وشعله وشورتپش وخواهش به تمامی
فرومی نشیند
وهرمعنا قالب لفظ را وامی گذارد
چنان چون روحی
که جسد را در پایان سفر
تا به هجوم کرکس های پایانش وانهد....

درفراسوی عشق
ترا دوست می دارم
درفراسوی پرده ورنگ....

درفراسوی پیکرهایمان
با من وعده دیداری بده.....

نظرات شما عزیزان:

mehraban

ساعت11:26---19 تير 1391

نگو کسی به فکرت نیست
و نامت را دنیا از یاد برده است؛
شاید دنیا
" تویی و من "؛
و نام ما مهم نیست در جریده عالم
با حروف درشت چاپ شود!
همین که جانانه بر لبی جاری شود؛
تا ابدیت خواهد رفت...

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: